خداوند سبحان در قرآن کریم، نظام عالم را به قلمرو عقل و منطقه ی مثال و محدوده ی طبیعت، تقسیم کرده است که هر کدام، موجودهای ویژه ی خود را دارد و در کنار سفره ای عام با دیگران مرتبط است. اما در این میان، یک مائده ی الهی است که نه مانند فرشته از فرا طبیعت تنها سهم دارد و نه همتای گیاهان و حیوانات، فقط درگیر محدوده ی طبیعت است. بلکه از خاک و گل، آغاز می شود و تا اوج "إنک کادح الی ربک کدحا فملاقیه" سوره ی انشقاق، آیه ی 6، پران و قربان می شود که در شأن چنین کون جامعی کریمه ی: "فتبارک الله أحسن الخالقین" سوره ی مؤمنون، آیه ی 14، نازل شده و هموست که طبیعت و ماورای آن را در خود، گرد آورده و دو سرخط حلقه ی هستی را به یکدیگر وصل کرده است.