دانلودمجموعه سخنراني هاي آيت الله جوادي آملي _ كرامت انسان در قرآنراه های شناخت مبدأ فاعلی، هر کدام زیبایی های خاص و شیرینی های ویژه ای دارد که عقل و جان انسان ها را به نشاط و حیات، می خواند. اما مهم ترین و لذت بخش ترین آنها راه شهود است؛ زیرا شهود، عبارت از دیدن و دیدن، بسیار فراتر از فهمیدن است. وقتی انسان حقیقت را می بیند، آرامش و طمأنینه بر او سایه می گسترد. بسیاری از انسان ها لذت دیدن را در رؤیای صادق خویش، تجربه کرده اند که چگونه بدان، دل می بندند و بر آستان آن سر می سایند. شهود از سه راه به دست می آید: حالت منامی، حالت موتی و حالت قیامتی؛ چون انسان، گاهی در خواب و گاهی با مردن و گاهی در قیامت کبری حقیقت هایی را مشاهده می کند.
1 ـ حالت منامیه
هر کدام از ما در عمر خویش، خواب های خوبی دیده یا از دیگران، شنیده ایم. در عالم خواب، چشم و گوش و دیگر حواس انسان، تعطیل و ارتباط او با خارج، کم و راه مزاحمت بیرونی، بسته است و چون روح، تنها و فارغ می ماند و غیر از خاطرات خود چیزی به همراه ندارد، کم کم دیدنی هایی را می تواند ببیند. اگر در بیداری، چنین شود که آدمی اعضا و جوارح خود را از ناحیه ی برون مرزی، حفاظت کند که نه بیگانه ای بیاید و نه آن را بخواهد و نه تنها هر چیزی را نبیند بلکه آنچه را می بیند نیز حساب شده بنگرد و بگوید: "منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن" در این صورت چیزهایی که دیگران در رؤیا می بینند و می شنوند، او در بیداری مشاهده می کند. این حالت را "حالت منامیه" گویند که شاید نمونه ای از آن، جریان سیدالشهداء (علیه السلام) در مسیر کربلا باشد که ناگهان این آیه را تلاوت کردند: "إنا لله و إنا إلیه راجعون" سوره ی بقره، آیه ی 156. سؤال شد: چرا آیه ی استرجاع را تلاوت کردید؟ امام حسین (علیه السلام) فرمودند: هم اکنون شنیدم ندایی را که این قافله در حرکت است و مرگ او را دنبال می کند. حالت منامیه برای اولیای سالک و واصل حق، میسر است که در عین بیداری، راه را برهمه ی مزاحمت های بیرونی بسته اند و هر آنچه دیگران در رؤیای صادق خویش می بینند، اینان در بیداری می نگرند. چنین کسانی میان خواب و بیداری نیز "جمع سالم" کرده اند؛ زیرا با تعطیل حواس در خواب یا تعدیل آنها در بیداری، روح آدمی توان شهود برخی از حقایق مثال منفصل را پیدا می کند و با تمامیت نصاب لازم در استعداد مبدأ قابلی، فیض تام مبدأ فاعلی ظهور کرده و در لوح چنین انسان سالک، گوشه ای از اسرار غیبی پدید می آید.
2 ـ حالت موتیه
حالت دوم، "حالت موتیه" و شهود برزخ است. همه ی انسان ها در پی رحلت از دنیا، چیزهای فراوانی می بینند. اگر دنیا را به شایستگی پشت سرگذاشته باشند، منظره های دلپذیر و فرشته های بشیر و مبشر و... را می نگرند و اگر عمر خویش را با گناه و نافرمانی تباه کرده اند، با منظره های هولناک و منکر و نکیر، رو به رو می شوند. اما آنان که "حالت موتیه" را به دست آورده و پیش از مرگ اجباری، خود را با موت ارادی رها ساخته اند، دیدار آن حقایق در همین دنیا میسر است. در سخنان اهل بیت (علیهم السلام) اشاره های فراوانی به این حالت، آمده است. از جمله: "عبادالله زنوا أنفسکم من قبل أن توزنوا و حاسبوها من قبل أن تحاسبوا". یعنی پیش از آن که شما را وزن کرده و به حسابتان رسیدگی کنند، به وزن و محاسبه ی خویش بپردازید. تـو نیک و بدخود هـم از خود بپرس چـرا بـایـدت دیـگـری مـحتسب و همچنین: "موتوا قبل أن تموتوا". یعنی پیش از مرگ طبیعی با مرگ ارادی بمیرید و بار بربندید. "حالت موتیه" برای کسانی میسر است که میان دنیا و برزخ، جمع سالم کرده اند. دیگران باید بمیرند و حقایق پس از مرگ را ببینند. اما صاحبان این مقام، پیش از مرگ طبیعی آن حقایق را مشاهده می کنند.
3 ـ حالت قیامتیه
بخش سوم که بسیار برتر از مرحله های پیشین است، "حالت قیامتیه" است. آنچه در قیامت پیش خواهد آمد، اسراری است که باید پس از مرگ و سپری شدن دنیا و نیز عبور از برزخ و ظهور کامل حق و فروافتادن پرده ها و آشکار شدن سریره ها برای همه نمایان شود و قرآن کریم از چنان روزی چنین یاد می کند که: "یوم تبلی السرائر" سوره ی طارق، آیه ی 9. اما کسانی که "حالت قیامتیه" را نایل شده و میان دنیا و آخرت جمع سالم کرده اند، در همین دنیا بر شهود اسرار قیامت قادرند.
سير «بحث انسان در قرآن» 
